Tworzy wielkie struktury zachmurzenia sięgające górnych warstw troposfery o dużej wilgotności i energi wewnątrz których dominują prądy pionowe i silne turbulencje. Cb cap rozciąga się od 600 m do 18 km nad poziomem gruntu. Powstaje najczęściej z Cu con w wyniku potężnych wznoszących ruchów konwekcyjnych.
Pojedyncze chmury Cb istnieją parę godzin, ale mogą się również łączyć i tworzyć superkomórki burzowe z trąbami powietrznymi w wyjątkowych sytuacjach trwające parę dni.

Gatunki:
-> calvus
Kolejna forma rozwojowa Cu cal, wierzchołki chmury, bez zarysowanych kształtów i kowadła, o bardziej zwartych i wygładzonych krawędziach. Świadczy o intensywnej konwekcji.
Towarzyszy jej krótkotrwały nagły intensywny deszcz i szkwał (rzadko grad i wyładowania).

-> capillatus
Kolejna faza rozwoju Cb cal, gdzie zlodzony wierzchołek tworzy widoczne pasma, pióropusze lub nawet kowadło z kryształów lodowych.
Oprócz deszczu na peryferiach chmury dochodzi do wyładowań atmosferycznych i gradu.

Na podstawie „Wielkiej Księgi Chmur” Richarda Hamblyna.