NLC (obłoki srebrzyste), 4 lipca 2014, Poznań.

Wyjątkowe formacje na niebie takie jak:

-> obłoki iryzujące
Zwane inaczej obłokami perłowymi lub polarnymi chmurami stratosferycznymi (PSC). Występują w bardzo zimnym powietrzu dolnej stratosfery na wysokości 15 – 30 km na wysokich szerokościach geograficznych, ponad 50 stopnia. To mieszanina kwasu azotowego i kryształków lodu z wyniesionego powietrza przez tropopauzę przez ruchy orograficzne.

Obłoki iryzujące – cienkie chmury o kształcie soczewkowatym, wykazujące bardzo silną iryzację. Obserwowane są bardzo rzadko (głównie w zimie), niedługo po zachodzie słońca, w krajach skandynawskich oraz w Szkocji i na Alasce.

-> nocne obłoki świecące (NLC)
Inaczej polarne chmury mezosferyczne lub obłoki srebrzyste. Występują na wysokości 80 km. Widziane głównie w letnie noce miedzy 50 a 65 stopniem szerokości geograficznej obu półkul. Podświetla je słońce, które jest już pod horyzontem. Powstają w temperaturze -125*C w bardzo suchym powietrzu.

-> chmura orograficzna
Przypomina „dymienie” góry. To skondensowane wilgotne powietrze po zawietrznej stronie góry. Przepływające przez górę powietrze wywołuje podciśnienie, adiabatyczne ochłodzenie i ruch wstępujący na zawietrznym stoku.

-> fale Kelvina-Helmholtza
Wywołane przez zaburzenie silnego poziomego ruchu powietrza na granicy między warstwą ciepłego i chłodnego powietrza. W takim przypadku wyższa warstwa przesuwa się szybciej niż dolna. Turbulencje w postaci fal widać nad chmurami Ci lub Cs.