Chmury kłębiasta deszczowa
Cumulonimbus
![](https://scontent-frx5-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/10444610_553984681379094_3176760112146912320_n.jpg?oh=1c5c054a4748f52f058ee7b3f1288ef9&oe=5A9FE5AF)
Tworzy wielkie struktury zachmurzenia sięgające górnych warstw troposfery o dużej wilgotności i energi wewnątrz których dominują prądy pionowe i silne turbulencje. Cb cap rozciąga się od 600 m do 18 km nad poziomem gruntu. Powstaje najczęściej z Cu con w wyniku potężnych wznoszących ruchów konwekcyjnych.
Pojedyncze chmury Cb istnieją parę godzin, ale mogą się również łączyć i tworzyć superkomórki burzowe z trąbami powietrznymi w wyjątkowych sytuacjach trwające parę dni.
Pojedyncze chmury Cb istnieją parę godzin, ale mogą się również łączyć i tworzyć superkomórki burzowe z trąbami powietrznymi w wyjątkowych sytuacjach trwające parę dni.
![](https://scontent-frx5-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/10478136_10203327793987029_5022390369690944388_n.jpg?oh=afe4e9eb982a48fd9d173f665cdfd021&oe=5AAFDF76)
Gatunki:
-> calvus
Kolejna forma rozwojowa Cu cal, wierzchołki chmury, bez zarysowanych kształtów i kowadła, o bardziej zwartych i wygładzonych krawędziach. Świadczy o intensywnej konwekcji.
Towarzyszy jej krótkotrwały nagły intensywny deszcz i szkwał (rzadko grad i wyładowania).
-> capillatus
Kolejna faza rozwoju Cb cal, gdzie zlodzony wierzchołek tworzy widoczne pasma, pióropusze lub nawet kowadło z kryształów lodowych.
Oprócz deszczu na peryferiach chmury dochodzi do wyładowań atmosferycznych i gradu.
Na podstawie „Wielkiej Księgi Chmur” Richarda Hamblyna.